Dlaczego nie lubimy podejmować wyzwań? O strefie komfortu cz.1

sobota, lutego 06, 2016

Strefa komfortu - co to takiego?


Marzysz o wyjeździe za granicę, posiadaniu umiejętności gry na fortepianie, napisaniu książki? Niestety rezygnujesz ze swoich planów zaraz po podjęciu pewnych kroków albo nawet nie podejmiesz w ich kierunku żadnego działania. Rezygnujemy z rzeczy nowych i często trudnych z wielu powodów, między innymi przez strach przed porażką, odrzuceniem, ośmieszeniem czy krytyką, a nawet przez obawę przed... sukcesem.

Ciągłe podejmowanie działań, które są nam dobrze znane, przewidywalne i dające poczucie bezpieczeństwa nazywamy byciem w strefie komfortu. Zadania, które wykonujemy są dla nas rutynowe, podejmujemy je bez wahania i z przekonaniem, że wykonamy je bardzo dobrze. Można by pomyśleć, że to idealny scenariusz życia. Ale tkwiąc w strefie komfortu czynności wykonujemy automatycznie jak robot. Bez udziału emocji, bez ekscytacji. Dodatkowo przyzwyczajenie i strach ograniczają nas, nie pozwalając zaznać nowych doznań poprzez przełamanie schematu, który rządzi naszym życiem. Tak, to on rządzi, nie my. A to przecież nasze życie.

Nawet jeżeli marzymy o czymś, to zawsze pozostaje tylko w sferze naszych marzeń, co więcej nie zastanawiamy się jakie kroki powinniśmy podjąć, żeby je urzeczywistnić. Nigdy nie dowiemy się, co może się stać, jeżeli nie spróbujemy.

Strefa komfortu na początku jest naszą oazą, przystanią, ostoją, jest nam w niej przyjemnie. Dopiero z czasem staje się pułapką, która nas ogranicza. Pojawia się nuda, apatia, zaczynamy odczuwać pewien dyskomfort. Coś nam nie pasuje, ale dokładnie nie wiemy co. Stabilizacja, którą większość ludzi tak bardzo ceni zamienia się w stagnację. Przestajemy się rozwijać i wykorzystywać własny potencjał. Ogarnia nas coraz mniejsze poczucie wartości tego, co robimy, a nawet tracimy poczucie własnej wartości. 

 Kiedy wychodzimy ze strefy komfortu, na przykład podejmując wyzwania, wyraźnie odczuwamy dyskomfort na początku. Natomiast mniej przejrzyście dostrzegamy to, co osiągamy później: satysfakcję, radość, spełnienie zawodowe.

Przeszkody stojące na drodze do wyjścia ze strefy komfortu.

Strefy komfortu nie opuszczamy na zawsze, wychodzimy z niej, aby ją poszerzyć. Dokonujemy zmian w naszym życiu, które później stają się dla nas jego częścią. Znowu czujemy się komfortowo.

Zmiana zawszy przynosi z sobą wiele emocji. Poza fascynacją i zaciekawieniem często są to lęk, niepokój i opór. Negatywne emocje mogą zniszczyć cały nasz zapał do zmian. Skutecznie nas zniechęcić. Sprawić, że już zawsze będziemy chcieli pozostać w naszej obecnej przestrzeni bezpieczeństwa.

Jeżeli zrozumiesz, że są one naturalnym elementem zmiany, sprawisz, że te niekorzystne emocje nie będą Cię paraliżować. Możesz nawet wykorzystać je do mobilizacji siebie. Odpowiednie postrzeganie negatywnych emocji może nam pomagać, zamiast przeszkadzać.

Innym istotnym elementem zmian są również porażki i błędy. Są one integralną częścią zmian, więc lepiej je zaakceptować. Potraktować je jak lekcje, z których można się wiele nauczyć, dzięki którym następna próba będzie bliższa naszej idei. Popełniając błędy zdobywamy doświadczenie. Dzięki nim wiemy, że próbujemy, podejmujemy wyzwania, działamy, czyli idziemy do przodu. Należy myśleć i postępować wbrew temu, czego uczymy się od najmłodszych lat, że porażka świadczy o naszej niekompetencji.

Wierzmy w to, że skoro popełniamy błędy to jesteśmy na dobrej drodze do rozwoju. Odczuwany przez nas dyskomfort świadczy o tym, że się zmieniamy. Natomiast błędy są zapowiedzią naszego rozwoju.

„Jedynym prawdziwym błędem jest ten, z którego nic się nie uczymy.”
Henry Ford

Jednocześnie nie przestawajmy wierzyć w swój sukces. Nie nastawiajmy się od razu na porażkę. Wiara we własne możliwości jest bardzo ważna przy wprowadzaniu zmian.

Zmiany nie są takie złe.


Boimy się tego, co nieznane tak bardzo, że nie podejmujemy żadnych starań ku zmianie. Nasza podświadomość sabotuje wszelkie przejawy działań prowadzących do utraty poczucia bezpieczeństwa.

Niektórzy ludzie tkwią w bolesnych, niezdrowych związkach, pracy, która nie przynosi im satysfakcji, czy kieracie monotonnego życia, bo wolą znany niepokój i ból, niż nieznane. Dobre i bogate życie może wzbudzać ich lęk, bo jest czymś odmiennym od tego, co tak dobrze znają.

Większość wyzwań nie jest tak trudna jak sobie wyobrażamy. Niestety często myślisz, że coś jest tak trudne, że nawet nie próbujesz. Gdy chcesz nauczyć się rozmawiać w obcym języku to na początku Cię to przeraża, ale z czasem staje się to dla Ciebie całkiem naturalne. I tak samo jest z większością wyzwań. Ktoś, kto skacze ze spadochronu po raz pierwszy będzie się bał, ale po kilku skokach będzie odczuwał tylko przyjemny dreszczyk adrenaliny.

Dobrym ćwiczeniem jest odpowiedzenie sobie na pytanie jakie najgorsze rzeczy mogą Ci się przytrafić jeżeli zrobisz coś nowego, zmienisz swoje postępowanie, podejmiesz jakieś wyzwanie, czy rozpoczniesz projekt? Czego tak naprawdę się boisz? Co możesz stracić? Następnie zastanów się, co mógłbyś zrobić, gdyby faktycznie zdarzyła się któraś z tych rzeczy? Potem pomyśl o tym, co możesz zyskać dzięki tym zmianom? Jaka najlepsza rzecz może Ci się dzięki temu przydarzyć?

Możesz spisać sobie wszystko, co chcesz zrobić, ale ciągle to odkładasz. Napisz dlaczego tym się nie zajmujesz? Czy dlatego, że się boisz? A może brak Ci motywacji? Albo potrzebujesz jakichś umiejętności? Spróbuj znaleźć rozwiązanie na każdy argument.

Pomyśl o wszystkich szansach, które przeszły Ci koło nosa. Może nie zdobyłeś upragnionej pracy. Nie zagadałeś do miłości swojego życia. Czy nie wyjechałeś na wakacje marzeń. Jednak wychodzenie ze strefy komfortu przejawia się też w tych małych zachowaniach.

Jak to było u mnie?


Dla mnie największym wykroczeniem poza strefę komfortu był wyjazd na praktyki zagraniczne. Najpierw wysłanie niemal setek maili w poszukiwaniu firmy czy uczelni, która mnie przyjmie. Potem załatwianie formalności i wreszcie sam wyjazd. Inny kraj, inny język. Ciągłe obawy i wątpliwości czy sobie poradzę. Ale udało się. Z perspektywy czasu uważam, że było to naprawdę niesamowite przeżycie i bardzo się cieszę, że nie zwątpiłam. Gdybym nie pojechała pewnie do dziś bym się zastanawiała, co by było gdyby. Ale w moim życiu było i jest dużo takich sytuacji, gdy nie podjęłam działania i teraz żałuję. Głównie w mniej istotnych sprawach. Wyjazd na wakacje, odwiedzenie znajomych, których dawno nie widziałam, wzięcie udziału w szkoleniach, wstąpienie do jakiegoś stowarzyszenia na studiach.

A Ty czego ostatnio nie zrobiłeś, bo ograniczał Cię strach? Jakich wyzwań się nie podjąłeś? Nie pojechałeś na jakieś szkolenie? Nie wybrałeś się ze znajomymi na trzy dni pod namioty? Nie wziąłeś udziału w konkursie? Czy nie zamieniłeś kilku zdań z dawno niewidzianym znajomym?

W następnym poście napiszę o tym, co możesz zyskać poszerzając swoją strefę komfortu oraz jak możesz to zrobić. A tymczasem zastanów się nad pytaniami, które pojawiły się w tekście. Jeżeli spodobał Ci się artykuł, chcesz coś dodać od siebie albo podzielić się własnymi doświadczeniami to chętnie to przeczytam w  komentarzu.

"Sukces polega na przechodzeniu od porażki do porażki bez utraty entuzjazmu."
Winston Churchill

Share This Story

Tags:
Praktykantka

You Might Also Like

2 komentarze

  1. jestemmmja8 lutego 2016 00:38

    Właśnie sobie uświadomiłam, że granice strefy komfortu mogą być złudne. Usprawiedliwiam się myśląc, że miałam odwagę zrobić to, czy tamto, ale tak naprawdę wybieram tylko te zadania, co do których mam naprawdę dużą dozę pewności, że dam radę i zostaję mocno poniżej swoich możliwości...
    Nie wiem, czy to coś zmieni, ale za materiał do przemyśleń dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  2. Praktykantka8 lutego 2016 22:24

    Czasami warto głębiej się zastanowić nad tym czy naprawdę dana rzecz jest dla nas niekomfortowa. Na pewno należy wierzyć w siebie i próbować wykonywać zadania poza naszą strefą komfortu. Cieszę się, że zainspirowałam do przemyśleń.

    OdpowiedzUsuń